Rozwój mowy dzieci trzyletnich
Dziecko trzyletnie rozumie co do niego mówimy, jeżeli treść naszych wypowiedzi nie wybiega poza jego wcześniejsze doświadczenia.
Trzylatek komunikuje się z otoczeniem za pomocą zdania kilkuwyrazowego. Mówi chętnie i dużo. Opowiada chętnie o tym, co aktualnie widzi, „głośno myśli" mówiąc także do siebie.
W wypowiedzi można dostrzec poszczególne kategorie gramatyczne, chociaż wiele form jest jeszcze niewłaściwych. Dopiero z czasem ulegają one poprawie.
Dziecko zaciekawia otaczający świat, zaczyna zadawać wiele pytań. Początkowo nie są one jasno sprecyzowane.
Trzyletnie dziecko powinno wymawiać prawidłowo następujące dźwięki: a, o, e, y, i, ą, ę, p, m, (także pi, bi, mi), f, w (fi, wi), t, d, n, ń, l (li), ś, ź, ć, dź, k, g (ki, gi), ch, j, ł, chociaż zdarza się, że w trudnych wyrazach, w których spółgłoski są obok siebie, mogą być opuszczane lub zastępowane innymi dźwiękami np. [pła] zamiast pchła, [głudopiś] zamiast długopis.
W tym okresie życia dziecka prawidłowo zaczynają być wymawiane głoski s, z, c, dz, chociaż często są jeszcze wymawiane jako ś, ź, ć, dź.
Głoski sz, ż, cz, dż są zastępowane przez ś, ź, ć, dź lub też przez s, z, c, dz. Głoska r artykułowana jest w postaci l albo j.
Długość wyrazów może powodować przestawienie dźwięków mowy.
Dziecięca mowa może rozśmieszać i chętnie jest naśladowana przez dorosłych. Należy jednak pamiętać, że nasze wypowiedzi są wzorem, według którego dziecko uczy się mówić. Powinny być zawsze pełne i poprawne, a wszystkie głoski wymawiane prawidłowo.